Gaat je partner financieel vreemd?

Neem dit verhaal. Man gaat samenwonen met vrouw en ‘koopt’ zich in haar huis in door mee te betalen aan de hypotheekrente en de vaste lasten voor het huis. Dat is een vorm van huur en zeker geen aflossing, maar de — forse — overwaarde van haar huis steken ze in een nieuwe woning. Ze waren inmiddels onder huwelijkse voorwaarden getrouwd en formeel was de overwaarde van haar huis nooit gemeenschappelijk bezit geworden, maar zoals zo vaak gebeurt, ook deze twee mensen vergaten dat op papier vast te leggen. De jaren verstrijken, de man maakt er een potje van, wordt ontslagen, huurt advocaten van de Amsterdamse Zuidas in om zich te verdedigen… en verliest.

De man had van een erfenis, afkomstig van zijn familie, een grote auto gekocht, want hij moest voor zijn werk — hij had inmiddels een andere baan — veel rijden. Niet altijd naar zakelijke afspraken, zo bleek een paar maanden vóór de echtscheidingsprocedure werd gestart. De bloemetjes die waren buitengezet, kwamen van de gezamenlijke rekening. Zakelijke uitgaven schat, die krijg ik weer terug van de zaak, via mijn salaris. Maar dat deel van het salaris werd niet op de gezamenlijke rekening teruggestort.

De vrouw komt tijdens het leegruimen van de zolder een doos tegen met rekeningen van een advocatenkantoor. Het proces lijkt te zijn gefinancierd met de verbouwingslening op de overwaarde van het huis. Na de scheiding betrok meneer een leuk huis, dat hij van zijn broer huurde, met eerste recht van koop. De bedoeling was dat hij daar de overwaarde van de laatste echtelijke woning voor zou gebruiken. En de dozen van mevrouw konden naar een vakantiewoning verhuizen. Een mooie uitsmijter: de hypotheekrente waar zij altijd keurig voor de helft uit haar inkomen aan had meebetaald, werd door hem van zijn inkomen afgetrokken. En de teruggaaf werd door de Belastingdienst op zijn rekening gestort.